In ons dorp stond er geen, maar boven de rivier had je een gehucht met een leugenbankje. Een houten bank op het dorpsplein dat nauwelijks die naam mocht dragen. Bij mooi weer schoolde er een rijtje kletsende oude mannen op samen. Waarom het ‘leugenbankje’ heet, vroeg ik eens. Omdat ze allemaal zitten op te scheppen … Continue reading Leven in lockdown XIII: Het leugenbankje